Gezien de fragiele economische omstandigheden kan elke nieuwe ongunstige ontwikkeling – zoals een hoger dan verwachte inflatie, abrupte rentestijgingen om deze te beheersen, een heropflakkering van de COVID-19-pandemie of escalerende geopolitieke spanningen – de wereldeconomie in een recessie duwen. Dit zou de eerste keer in meer dan 80 jaar zijn dat er in hetzelfde decennium twee wereldwijde recessies hebben plaatsgevonden.
De wereldeconomie zal naar verwachting groeien met 1.7% in 2023 en met 2.7% in 2024. De scherpe groeivertraging zal naar verwachting wijdverspreid zijn, met prognoses in 2023 naar beneden bijgesteld voor 95% van de geavanceerde economieën en bijna 70% van de opkomende markten en ontwikkelingslanden economieën.
De komende twee jaar zal de inkomensgroei per hoofd van de bevolking in opkomende markten en ontwikkelingseconomieën naar verwachting gemiddeld 2.8% bedragen, een vol procentpunt lager dan het gemiddelde van 2010-2019. In Afrika ten zuiden van de Sahara, dat goed is voor ongeveer 60% van de extreem armen in de wereld, zal de groei van het inkomen per hoofd van de bevolking tussen 2023 en 24 naar verwachting gemiddeld slechts 1.2% bedragen, een percentage dat ervoor zou kunnen zorgen dat de armoedecijfers stijgen in plaats van dalen.
"De crisis waarmee de ontwikkeling wordt geconfronteerd, wordt intenser naarmate de vooruitzichten voor de wereldwijde groei verslechteren", zei hij President van de Wereldbankgroep David malpass. “Opkomende landen en ontwikkelingslanden worden geconfronteerd met een meerjarige periode van trage groei, aangedreven door zware schuldenlasten en zwakke investeringen, aangezien wereldwijd kapitaal wordt geabsorbeerd door geavanceerde economieën die worden geconfronteerd met extreem hoge overheidsschulden en stijgende rentetarieven. Zwakte in groei en bedrijfsinvesteringen zullen de toch al verwoestende omkeringen in onderwijs, gezondheid, armoede en infrastructuur en de toenemende eisen van klimaatverandering nog verergeren.”
De groei in geavanceerde economieën zal naar verwachting vertragen van 2.5% in 2022 tot 0.5% in 2023. De afgelopen twee decennia waren vertragingen van deze omvang een voorbode van een wereldwijde recessie. In de Verenigde Staten zal de groei naar verwachting dalen tot 0.5% in 2023 – 1.9 procentpunt onder eerdere prognoses en de zwakste prestatie buiten officiële recessies sinds 1970. In 2023 wordt de groei van de eurozone verwacht op nul procent – een neerwaartse bijstelling van 1.9 procentpunt. In China wordt de groei geraamd op 4.3% in 2023, 0.9 procentpunt lager dan eerdere prognoses.
Exclusief China zal de groei in opkomende markten en opkomende economieën naar verwachting vertragen van 3.8% in 2022 tot 2.7% in 2023, als gevolg van een aanzienlijk zwakkere buitenlandse vraag, verergerd door hoge inflatie, valutadepreciatie, krappere financieringsvoorwaarden en andere binnenlandse tegenwind.
Tegen het einde van 2024 zullen de bbp-niveaus in opkomende en zich ontwikkelende economieën ongeveer 6% onder het niveau liggen dat vóór de pandemie werd verwacht. Hoewel de wereldwijde inflatie naar verwachting zal matigen, zal ze boven het pre-pandemische niveau blijven.
Het rapport biedt de eerste alomvattende beoordeling van de vooruitzichten op middellange termijn voor investeringsgroei in opkomende markten en ontwikkelingseconomieën. In de periode 2022-2024 zullen de bruto-investeringen in deze economieën waarschijnlijk met gemiddeld ongeveer 3.5% groeien, minder dan de helft van het tempo dat in de voorgaande twee decennia heerste. Het rapport bevat een menu met opties voor beleidsmakers om de investeringsgroei te versnellen.
“Gedempte investeringen zijn een ernstige zorg omdat ze worden geassocieerd met een zwakke productiviteit en handel en de algehele economische vooruitzichten dempen. Zonder een sterke en aanhoudende investeringsgroei is het eenvoudigweg onmogelijk om zinvolle vooruitgang te boeken bij het bereiken van bredere ontwikkelings- en klimaatgerelateerde doelen”, zeiAyhan Kose,Directeur van de Prospects Group van de Wereldbank. "Nationaal beleid om de investeringsgroei te stimuleren, moet worden afgestemd op de omstandigheden in het land, maar het begint altijd met het opzetten van solide budgettaire en monetaire beleidskaders en het doorvoeren van uitgebreide hervormingen in het investeringsklimaat."
Het rapport werpt ook licht op het dilemma van 37 kleine staten – landen met een bevolking van 1.5 miljoen of minder. Deze staten hadden te maken met een scherpere COVID-19-recessie en een veel zwakker herstel dan andere economieën, deels als gevolg van langdurige verstoringen van het toerisme. In 2020 daalde de economische productie in kleine staten met meer dan 11% – zeven keer de daling in andere opkomende en ontwikkelende economieën. Uit het rapport blijkt dat kleine staten vaak rampgerelateerde verliezen lijden die gemiddeld ongeveer 5% van het bbp per jaar bedragen. Dit werpt ernstige belemmeringen op voor de economische ontwikkeling.
Beleidsmakers in kleine staten kunnen de groeivooruitzichten op lange termijn verbeteren door de weerbaarheid tegen klimaatverandering te versterken, effectieve economische diversificatie te bevorderen en de efficiëntie van de overheid te verbeteren. Het rapport roept de wereldgemeenschap op om kleine staten te helpen door de stroom van officiële hulp in stand te houden om de aanpassing aan de klimaatverandering te ondersteunen en de schuldhoudbaarheid te helpen herstellen.
