Simon Ateba is hoofdcorrespondent van het Witte Huis voor Today News Africa voor president Joe Biden, vice-president Kamala Harris, de Amerikaanse regering, de VN, het IMF, de Wereldbank en andere financiële en internationale instellingen in Washington en New York.
Secretaris-generaal van de Verenigde Naties António Guterres waarschuwde maandag dat de klimaatcrisis zo erg is verslechterd dat de mensheid zich nu op “een snelweg naar de klimaathel” bevindt met onze voet op het gaspedaal.
"De klok tikt. We zijn in de strijd van ons leven. En we verliezen' Guterres zei in opmerkingen op de 2022 Klimaatconferentie van de Verenigde Naties (COP27) in Sharm El-Sheikh, Egypte.
De VN-chef waarschuwde dat nu de uitstoot van broeikasgassen toeneemt en de wereldwijde temperaturen stijgen, "onze planeet snel kantelpunten nadert die de klimaatchaos onomkeerbaar zullen maken."
Hij merkte op dat hoewel de oorlog in Oekraïne, het conflict in de Sahel en het geweld en de onrust op andere plaatsen verschrikkelijke crises zijn die de wereld van vandaag teisteren, "klimaatverandering zich op een andere tijdlijn en op een andere schaal afspeelt."
“De urgente crises van vandaag mogen geen excuus zijn voor terugval of greenwashing. Ze zijn in ieder geval een reden voor meer urgentie, krachtiger optreden en effectieve verantwoording', zei hij. “Het is onaanvaardbaar, schandalig en zelfvernietigend om het op een laag pitje te zetten. Veel van de hedendaagse conflicten houden inderdaad verband met een groeiende klimaatchaos.”
Guterres definieerde de klimaatcrisis waarmee de wereld wordt geconfronteerd als 'de bepalende kwestie van onze tijd' en 'de centrale uitdaging van onze eeuw'.
“De mensheid heeft een keuze: meewerken of omkomen. Het is ofwel een klimaatsolidariteitspact – of een collectief zelfmoordpact”, zei hij, verwijzend naar de onderhandelingen over klimaatverandering op de top.
Lees zijn volledige opmerkingen hieronder zoals voorbereid voor levering
President Al-Sisi,
COP-27-president Sameh Shoukry,
Excellenties,
Beste vrienden,
In slechts enkele dagen zal de bevolking van onze planeet een nieuwe drempel overschrijden.
Het 8 miljardste lid van onze menselijke familie zal geboren worden.
Deze mijlpaal zet in perspectief waar deze klimaatconferentie over gaat.
Hoe zullen we antwoorden als "Baby 8 miljard" oud genoeg is om te vragen:
Wat deed je voor onze wereld – en voor onze planeet – toen je de kans kreeg?
Excellenties,
Deze VN-klimaatconferentie herinnert ons eraan dat het antwoord in onze handen ligt.
En de klok tikt.
We zijn in de strijd van ons leven.
En we zijn aan het verliezen.
De uitstoot van broeikasgassen blijft groeien.
Wereldwijde temperaturen blijven stijgen.
En onze planeet nadert snel kantelpunten die klimaatchaos onomkeerbaar zullen maken.
We zijn op een snelweg naar de klimaathel met onze voet op het gaspedaal.
De oorlog in Oekraïne, het conflict in de Sahel en het geweld en de onrust op zoveel andere plaatsen zijn verschrikkelijke crises die de wereld van vandaag teisteren. Maar klimaatverandering heeft een andere tijdlijn en een andere schaal.
Het is de bepalende kwestie van onze tijd. Het is de centrale uitdaging van onze eeuw.
Het is onaanvaardbaar, schandalig en zelfvernietigend om het op een laag pitje te zetten. Veel van de hedendaagse conflicten houden inderdaad verband met een groeiende klimaatchaos.
De oorlog in Oekraïne heeft de grote risico's van onze verslaving aan fossiele brandstoffen blootgelegd.
De urgente crises van vandaag mogen geen excuus zijn voor terugval of greenwashing. Ze zijn in ieder geval een reden voor meer urgentie, krachtiger optreden en effectieve verantwoording.
Excellenties,
Menselijke activiteit is de oorzaak van het klimaatprobleem.
Menselijk handelen moet de oplossing zijn.
Actie om de ambitie te herstellen.
En actie om het vertrouwen te herstellen – vooral tussen Noord en Zuid.
De wetenschap is duidelijk: elke hoop om de temperatuurstijging tot 1.5 graad te beperken, betekent tegen 2050 een wereldwijde netto-nuluitstoot.
Maar dat doel van 1.5 graad is op levensondersteuning - en de machines rammelen.
We komen gevaarlijk dicht bij het point of no return.
Om dat verschrikkelijke lot te voorkomen, moeten alle G20-landen hun transitie nu – in dit decennium – versnellen.
De ontwikkelde landen moeten het voortouw nemen.
Maar opkomende economieën zijn ook van cruciaal belang om de wereldwijde emissiecurve te buigen.
Vorig jaar heb ik in Glasgow opgeroepen tot steuncoalities voor opkomende economieën met een hoge uitstoot om de overgang van steenkool naar hernieuwbare energiebronnen te versnellen.
We boeken vooruitgang met de Just Energy Transition Partnerships, maar er is veel meer nodig.
Daarom roep ik aan het begin van COP27 op tot een historisch pact tussen ontwikkelde en opkomende economieën - een pact voor klimaatsolidariteit.
Een pact waarin alle landen zich extra inspannen om dit decennium de uitstoot terug te dringen in lijn met de 1.5-graaddoelstelling.
Een pact waarin rijkere landen en internationale financiële instellingen financiële en technische bijstand verlenen om opkomende economieën te helpen hun eigen transitie naar hernieuwbare energie te versnellen.
Een pact om een einde te maken aan de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en de bouw van kolencentrales - steenkool in OESO-landen tegen 2030 en overal elders tegen 2040.
Een pact dat zorgt voor universele, betaalbare en duurzame energie voor iedereen.
Een pact waarin ontwikkelde en opkomende economieën zich verenigen rond een
gemeenschappelijke strategie en het combineren van capaciteiten en middelen ten behoeve van de mensheid.
De twee grootste economieën – de Verenigde Staten en China – hebben een bijzondere verantwoordelijkheid om samen te werken om dit pact te realiseren.
Dit is onze enige hoop om onze klimaatdoelstellingen te halen.
De mensheid heeft een keuze: meewerken of omkomen. Het is ofwel een klimaatsolidariteitspact, ofwel een collectief zelfmoordpact.
Excellenties,
We hebben ook dringend vooruitgang nodig op het gebied van aanpassing - om veerkracht op te bouwen tegen de komende klimaatverstoring.
Tegenwoordig leven ongeveer drieënhalf miljard mensen in landen die zeer kwetsbaar zijn voor klimaateffecten.
In Glasgow beloofden de ontwikkelde landen de aanpassingssteun te verdubbelen tot 40 miljard dollar per jaar tegen 2025.
We hebben een routekaart nodig over hoe dit zal worden geleverd.
En we moeten erkennen dat dit slechts een eerste stap is.
De aanpassingsbehoeften zullen naar verwachting groeien tot meer dan $ 300 miljard dollar per jaar in 2030.
De helft van alle klimaatfinanciering moet naar adaptatie vloeien.
Internationale financiële instellingen en multilaterale ontwikkelingsbanken moeten hun bedrijfsmodel veranderen en hun steentje bijdragen om aanpassingsfinanciering op te schalen en particuliere financiering beter te mobiliseren om massaal te investeren in klimaatactie.
Landen en gemeenschappen moeten er ook toegang toe hebben - met financiering die naar geïdentificeerde prioriteiten stroomt door middel van inspanningen zoals de Adaptation Pipeline Accelerator.
Excellenties,
Tegelijkertijd moeten we een harde waarheid erkennen: we kunnen ons niet aanpassen aan een groeiend aantal catastrofale gebeurtenissen die wereldwijd enorm veel lijden veroorzaken.
De dodelijke gevolgen van klimaatverandering zijn hier en nu.
Verlies en schade kunnen niet meer onder het tapijt worden geveegd.
Het is een morele verplichting.
Het is een fundamentele kwestie van internationale solidariteit – en klimaatrechtvaardigheid.
Degenen die het minst hebben bijgedragen aan de klimaatcrisis, oogsten de wervelwind die door anderen is gezaaid.
Velen worden overrompeld door effecten waarvoor ze geen waarschuwing of voorbereiding hadden.
Daarom pleit ik voor een universele dekking van systemen voor vroegtijdige waarschuwing binnen vijf jaar.
En daarom vraag ik alle regeringen belasting het buitenkansje winsten van fossiele brandstofbedrijven.
Laten we het geld doorsluizen naar mensen die worstelen met stijgende voedsel- en energieprijzen en naar landen die lijden verlies en schade veroorzaakt door de klimaatcrisis.
Bij het aanpakken van verlies en schade moet deze COP overeenstemming bereiken over een duidelijke, tijdgebonden routekaart die de omvang en urgentie van de uitdaging weerspiegelt.
Deze routekaart moet zorgen voor effectieve institutionele financieringsregelingen.
Het verkrijgen van concrete resultaten over verlies en schade is een lakmoesproef voor de inzet van regeringen voor het succes van COP27.
Excellenties,
Vrienden,
Het goede nieuws is dat we weten wat we moeten doen en dat we de financiële en technologische hulpmiddelen hebben om de klus te klaren.
Het is tijd dat landen samenkomen voor implementatie.
Het is tijd voor internationale solidariteit over de hele linie.
Solidariteit die alle mensenrechten respecteert en een veilige ruimte garandeert voor milieuverdedigers en alle actoren in de samenleving om bij te dragen aan onze klimaatrespons. Laten we niet vergeten dat de oorlog tegen de natuur op zich al een enorme schending van de mensenrechten is.
We hebben alle hens aan dek nodig voor snellere, gedurfdere klimaatactie.
Er blijft een window of opportunity open, maar er blijft slechts een smalle lichtstraal over.
De wereldwijde klimaatstrijd zal worden gewonnen of verloren in dit cruciale decennium - op onze wacht.
Eén ding is zeker: degenen die opgeven, zullen zeker verliezen.
Dus laten we samen vechten - en laten we winnen.
Voor de 8 miljard leden van onze menselijke familie – en voor toekomstige generaties.
Dank je.
